Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed quid sentiat, non videtis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Duo Reges: constructio interrete. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sit enim idem caecus, debilis. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Beatum, inquit. Quis hoc dicit?
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. At enim hic etiam dolore. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quippe: habes enim a rhetoribus; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
In schola desinis. Bork Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Non est igitur summum malum dolor. Iam contemni non poteris. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.